سال هشتاد وهشت
سالی که می رفت تا
به گل نشیند 
کشتی "انقلاب اسلامی ایران"
می رفت تا 
بخشکد 
جوانه های صبر و ایمان
در 
طوفان وحشت زای فتنه

از کاباره های لندن 
از "کاخ"نشینان چشم "سفید"
مخابره می شد 
پیام سبز "تقلب"
بر 
سینه های مریض
با
عفونت شدید "خیانت"
و
تب بالای "توهم"
دستهای ناخودی 
در 
آستین های خودی
نمک می پاشند
بر 
زخم های "عریان'
تا
به نفس نفس بیفتد
جوان انقلابی

چوب و آجر و نعره
فرود می آید 
بر پیکر نجیب زینب(س)
به جای شبنم
شعله می نشیند
بر لب خشکیده ی خیزران

در هیمنه ی خون و آتش
در عاشورایی دیگر
ناگهان 
به خروش می آید
حجم وسیع غیرت

سرریز می شود 
صبر رهبر 

فوران خون 
در رگهای بصیرت

تبلور ایمان و عقیده
وحدت بسیج و مردم
جوشش احساس هست 
و جنون
تا 
در نطفه خفه شود 
فتنه ای شوم
تا 
به خود بیاید 
"روباه پیر"

آری 
ما از جام ولایت  
باده ی اناالحق 
زده ایم

با قطره های خون
آزادی را
محک زده ایم

همزاد قرآنیم
تفسیر آیه های حضور
بر کتیبه ی هستی
ما
ترجمان عشق و ایثاریم
در 
هنگامه ی شور و مستی
ما
حماسه آفرینانیم

آری 
در حصار ماست
هرآنکه در افتد 
با لشکر مهدی موعود(عج)...

فرهاد کرمی